Koffiekamer « Terug naar discussie overzicht

Klimaatakkoord wordt een grandioze mislukking

127 Posts, Pagina: « 1 2 3 4 5 6 7 | Laatste
DeZwarteRidder
0
Maarten van Andel: Waarom blijven we miljarden uitgeven aan klimaatbeleid dat overduidelijk niet werkt?
van andel (2)
VVD-klimaatminister Sophie Hermans, voorafgaand aan het aanbieden van haar Energie- en Klimaatnota’s aan de Tweede Kamer (24 oktober 2024). Foto: ANP/Hollandse Hoogte, Bart Maat.
Door Maarten van Andel
6 februari 2025
Geplaatst in EnergietransitieKlimaatMilieu

Deel dit artikel:

We zijn het tiende jaar van het Klimaattakkoord van Parijs ingegaan. Tien van de 35 jaar waarin de wereld naar klimaatneutraliteit zou moeten omschakelen zijn verstreken. Dat is 30 procent van de beschikbare tijd, een goed moment om een tussenbalans op te maken. Dat geldt zeker nu het energie- en klimaatbeleid steeds duurder wordt. Het moet in de schaarser wordende overheidsbegrotingen wedijveren met andere grote wereldthema’s zoals veiligheid, defensie, volksgezondheid, onderwijs en economische concurrentiekracht. De tijd dat onze overheden in al die belangrijke thema’s gelijktijdig meer geld konden pompen, is voorbij. We moeten juist strategische keuzes maken.

Meer belastinggeld voor alles wat belangrijk wordt gevonden, is een onmogelijkheid, een evidente paradox. Ik luister met steeds meer bevreemding naar dagelijkse pleidooien dat de overheid voor alles waar iets mis gaat extra geld zou moeten uittrekken. Maatschappelijke bestuurders hebben een grotere verantwoordelijkheid dan eenzijdig pleiten voor hun eigen deelbelang. Journalisten kunnen beter dan een gewillig podium bieden aan die niet aflatende stroom van op zichzelf staande maatschappelijke kwesties. We beseffen toch hopelijk wel dat de hoeveelheid publiek geld beperkt is en dat de overheid niet alles wat ons niet zint kan oplossen.
Grote verantwoordelijkheid

Het energie- en klimaatbeleid is een van de grootste en duurste maatschappelijke thema’s van deze tijd, en brengt dus ook de grootst mogelijke bestuurlijke en journalistieke verantwoordelijkheid met zich mee. Ik kan niet becijferen hoeveel duizenden miljarden euro’s de wereld in de afgelopen tien jaar aan dit thema heeft besteed. Ik kan wel becijferen wat we in die tijd hebben bereikt ten aanzien van reductie van fossiele brandstoffen en CO2-uitstoot. Het antwoord is hoegenaamd niets. Het woord ‘energietransitie’ lijkt de meest gebezigde term te zijn voor iets dat feitelijk niet bestaat.

In de afgelopen 25 jaar is geen zichtbare verandering bereikt op het gebeid van mondiale energieconsumptie, fossiel brandstofverbruik en CO2-uitstoot. Er is geen enkele aanwijzing dat dat in de komende 25 jaar wel zal gebeuren. Er zijn geen maatschappelijke drijfveren die een verandering zouden kunnen creëren. Energieverbruik, fossiele brandstoffen en CO2-uitstoot groeien zelfs sneller dan de wereldbevolking. Er zijn geen psychologische, economische, technologische of politieke ontwikkelingen die dat zouden kunnen ombuigen. Een mondiaal overzicht van de afgelopen 25 jaar illustreert dit.
DeZwarteRidder
0
2)

Het overzicht loopt van 1998 tot en met 2023, de meest actuele jaarcijfers die beschikbaar zijn. Referentiejaar 1998 is op 100 procent gezet. We zien dat in de hele periode het energieverbruik en de CO2-uitstoot meer zijn toegenomen dan de wereldbevolking. We zien ook dat in de hele periode het percentage fossiel in de wereldwijde energiemix vrijwel constant bleef op 78 procent. Er is kortom geen waarneembaar effect van het zo bejubelde Klimaatakkoord van Parijs, noch ervoor, noch erna. Het heeft mondiaal geen enkele effect gesorteerd ten aanzien van fossiele brandstoffen en CO2-uitstoot.

We bouwen heel veel windmolens, zonnepanelen, biomassacentrales, elektrische auto’s, warmtepompen, waterstoffabrieken, batterijcontainers en CO2-opslaginstallaties. Al die dure dingen bestaan en zijn ook zeer zichtbaar. Ze zijn echter niet meer dan beoogde instrumenten voor het doel van een energietransitie. Dat doel is reductie van fossiele brandstoffen en CO2-uitstoot, en van dat doel is in de afgelopen tien jaar en ook daarvoor vrijwel niets bereikt. De instrumenten van een beoogde energietransitie zijn er wel, maar als die geen resultaat opleveren is er feitelijk geen energietransitie.

Dat is alsof iemand voor een persoonlijke ‘afslanktransitie’ allerlei dure trainingsapparaten in zijn huis installeert, maar vervolgens niet afvalt. De apparaten zijn indrukwekkend voor de buitenwacht, en kosten veel geld, bloed, zweet en tranen. Ze sorteren echter niet het beoogde effect van gewichtsafname. Als we aan een kluizenaar die al 25 jaar solitair in de wildernis leeft het bovenstaande plaatje van 25 jaar energietransitie zouden laten zien, zou hij droogjes opmerken dat hij geen transitie ziet, alleen maar een voortzetting van alle lange termijntrends.
Jubelen werkt niet meer

Ik kan dit niet mooier maken dan het is, en ik publiceer deze verbijsterende conclusie niet met vreugde of leedvermaak. Sterker nog, ik zou helemaal niet degene moeten zijn die dit publiceert. Dat zouden António Guterres, Ursula von der Leyen, Wopke Hoekstra, Dick Schoof en Sophie Hermans moeten zijn, die als dienaren van ons allen verantwoording dienen af te leggen voor duizenden miljarden euro’s klimaatuitgaven. In plaats daarvan volharden deze leiders in decennia oud beleid dat geen enkel aantoonbaar resultaat oplevert, en bevestigen dit falen bovendien door te blijven roepen dat de aarde ten onder gaat aan klimaatopwarming.

Honderden miljoenen mensen in de westerse wereld zien dit, en veroorzaken daardoor een door de gevestigde orde verfoeide ‘verrechtsing’ in de politiek. Ik heb geen idee wat daarmee wordt bedoeld of wie dat wordt verweten. Kiezers kun je in een democratie per definitie niks verwijten, want die hebben het primaat. Kiezers zijn niet dom, en blijven niet eindeloos kijken naar een keizer zonder kleren. Het bejubelen van een energietransitie die niet bestaat werkt niet meer, en zolang de Verenigde Naties, de EU, Nederland, België en Duitsland daarin volharden, keren kiezers zich er in steeds grotere getale van af.
Klimaatkeizer in zijn onderbroek

De klimaatkeizer loopt voor de meerderheid van de westerse wereld duidelijk zichtbaar in zijn onderbroek. Laten we onze kostbare ruimte, mensen en middelen aan nuttiger dingen gaan besteden dan aan een energietransitie die nooit van de grond kwam. Donald Trump heeft het roer al hardhandig omgegooid, door zonder omhaal uit het Klimaatakkoord van Parijs te stappen. We gaan zien wat de kersverse Belgische premier Bart De Wever gaat doen, en hoe de Duitse verkiezingen op 23 februari gaan uitpakken. Als verrechtsing betekent dat kiezers zich niet langer een falend peperduur klimaatbeleid laten welgevallen, dan zij dat zo. De enigen die iets te verwijten valt, zijn degenen die tegen beter weten in miljarden blijven uitgeven aan een veel geroemde, maar nimmer bestaande energietransitie.

Maarten van Andel?is chemicus en publiceerde in 2023?Kies Wijzer Klimaat. Praktische gids voor consument en kiezer.?Dit verhelderende boek verscheen bij Uitgeverij Blauwburgwal, kost €17,50 en is overal verkrijgbaar, ook?in de winkel van Wynia’s Week.?Wynia’s Week verschijnt drie keer per week,
DeZwarteRidder
0
Duur

Zonder de vervuilende kolen, olie en gas, zo luidde de klimaatwens, zijn er straks geen schadelijke broeikasgassen meer. Daarmee kan Nederland behoorlijk veel van zijn uitstootverlaging in klimaatafspraken van Parijs nakomen. Maar drie jaar terug, raakte de klad in groene waterstof. Hoge inflatie, personeels- en grondstoffenschaarste rijden nu de uitrol overal in de wielen.

Bekijk ook:
’Miljard aan investeringen onzeker in Rotterdamse haven door stikstofuitspraak’

Wil de groene waterstof kunnen concurreren met gangbare energie, dan moet haar kostprijs drastisch omlaag, stelt TNO. Groene waterstof kost met €13 per kilo zo’n €10 meer dan de fossiele varianten. Per jaar is het zo’n €2,4 miljard duurder.
Te groot risico

„Nederlandse bedrijven kunnen deze investering onmogelijk alleen dragen”, zegt Rob Smit. Hij is in Nederland verantwoordelijk voor waterstof bij Statkraft, de Noorse producent van duurzame energie.

„Omdat Nederland al veel grijze waterstof gebruikt, is de overgang naar groene waterstof hier een grotere operatie dan in buurlanden. Doordat duidelijk overheidsbeleid nog ontbreekt, gebeurt er te weinig”, stelt Smit.

Bekijk ook:
’Nóg meer banen op spel in Rotterdamse chemie’: vakbonden, bedrijven en politiek vrezen totale leegloop haven

„De kosten zijn voor bedrijven nog te hoog”, beaamt Peters. Hij is zelf betrokken bij PosHYdon, het testproject voor 1 megawatt op platform Q13a, dertien kilometer uit de Haagse kust, dat komende maand zijn start beleeft. De daar opgewekte waterstof gaat in een bestaande gasleiding naar land. „Op zee ligt enorm veel potentie”, wijst Peters op nieuwe windparken, met turbines die straks 21 gigawatt aan stroom opwekken.
’Veel halleluja’

„De afgelopen jaren was er wel heel veel halleluja over groene waterstof”, erkent de energie-expert. „Toen bleek dat de uitwerking in de praktijk gewoon lastig kan zijn, is er meteen wel heel veel pessimisme gekomen. Ja, dat is nou ook weer niet nodig.”
DeZwarteRidder
0
Zwitsers stemmen massaal tegen radicale klimaatwet: 70 procent zegt nee

Zwitserse kiezers hebben massaal een initiatief van milieuactivisten verworpen dat als doel had ‘respect voor de natuurlijke grenzen van de planeet’ in de grondwet op te nemen. Het voorstel werd in een referendum met ruim 70 procent van de stemmen afgewezen, aldus de autoriteiten. De tegenstemmers wonnen in alle kantons.
Buitenlandredactie 09-02-25, 20:14 Laatste update: 09-02-25, 21:48

De tekst van het referendum was van de Jonge Groene Partij en gesteund door links. ,,Het doel is om binnen tien jaar een economie en een samenleving te bereiken waarin de hoeveelheden verbruikte hulpbronnen en verontreinigende stoffen in proporties blijven die voor het milieu aanvaardbaar zijn”, legde Greenpeace, een voorstander van het initiatief, uit in een persbericht. Als het wetsvoorstel zou zijn aangenomen, zouden Zwitserse consumenten binnen tien jaar bijvoorbeeld hun vleesconsumptie met twee derde moeten verminderen.
luchtschip
0
Een bewoonbare planeet is belangrijker dan de winsten van een paar fossiele brandstoffenbedrijven.

video 1:08 minuut

x.com/MikeHudema/status/1889017525540...
DeZwarteRidder
0
Maarten van Andel: De peperdure energietransitie heeft geen mondiaal effect. Wanneer stoppen we er eindelijk mee?
van andel (3)
Blijven inzetten op de huidige energietransitie, waarbij de mondiale CO2-uitstoot ondanks miljoenen wetenschappers en miljarden euro’s jaar op jaar blijft toenemen, is wedden op een dood paard. Foto: Pexels.
Door Maarten van Andel
13 februari 2025
Geplaatst in EnergietransitieKlimaatMilieu

Deel dit artikel:

Een kwart eeuw na het Kyoto-protocol (1997) en een decennium na het Klimaatakkoord van Parijs (2015) kunnen we vaststellen dat er geen sprake is van mondiale CO2-reductie, integendeel zelfs. Die constatering lokt begrijpelijkerwijs veel reacties uit omtrent de veronderstelde noodzaak van CO2-reductie. Die noodzaak wordt in het publieke debat tegelijkertijd bevestigd, betwijfeld en ontkend door zowel politici, journalisten als wetenschappers. Ik beschouw dat tot nader order als een eindeloze en zelfs minder relevante discussie. Het is slechts één van de zes op zichzelf staande vraagstukken in het hele klimaat- en energiedebat.

Die zes afzonderlijk vraagstukken vormen een gelaagdheid die als een klimaatversie van de piramide van Maslow kan worden weergegeven:

Alle zes de vraagstukken vergen verschillende specifieke expertises, en zouden afzonderlijk moeten worden geadresseerd. Geen enkel antwoord op één van deze vraagstukken leidt automatisch tot een bepaald antwoord op een ander vraagstuk.
Geen consensus

Het feit bijvoorbeeld dat we klimaatopwarming onwenselijk zouden vinden, betekent niet automatisch dat we het ook moeten willen tegengaan. De kosten kunnen veel te hoog zijn, of de consequenties – zoals milieuvervuiling, ontbossing en energiearmoede – veel te schadelijk. En als we klimaatopwarming wel willen tegengaan, betekent dat niet automatisch dat we dat ook kúnnen, of dat CO2-reductie daartoe effectief is. Dat zijn alle op zichzelf staande kwesties met op zichzelf staande conclusies.

Helaas worden al deze kwesties in de politiek, de wetenschap en het publieke debat vaak op één hoop gegooid, met overhaaste en niet onderbouwde conclusies als gevolg. We schieten veel te haastig en paniekerig van het bovenste naar het onderste vraagstuk, zonder voldoende rationeel stil te staan bij elk van de tussenliggende vraagstukken.

Daar komt bij dat de bovenste vijf vraagstukken alle in meer of mindere mate controversieel zijn, met felle voor- en tegenstanders in zowel wetenschap, politiek als journalistiek. Dat laat zien dat er geen objectieve antwoorden en geen consensus bestaan bij deze vijf vraagstukken, en dat we die ook niet binnen afzienbare tijd kunnen verwachten.

Het goede nieuws is dat dat ook niet nodig blijkt. De bovenste vijf vraagstukken zijn namelijk minder relevant zolang het antwoord op het onderste vraagstuk ontkennend is en we er niet in slagen om mondiaal überhaupt CO2-uitstoot te reduceren. Dat is vergelijkbaar met de Maslow-piramide van menselijke behoeftes, waarin afwezigheid van de meest basale behoeftes van eten en drinken alle hogere behoeftes – zoals sociale acceptatie en zelfontplooiing – minder belangrijk maakt. Het goede nieuws is tevens dat we het antwoord op dat onderste vraagstuk in de klimaatpiramide als enige van de zes objectief en ondubbelzinnig kunnen vaststellen.

De wereldwijde CO2-uitstoot is sinds het Kyoto-protocol met meer dan 50 procent toegenomen, veel meer dan de wereldbevolking. Ook in de tien jaar die zijn verstreken sinds het Klimaattakkoord van Parijs is die toename van CO2-uitstoot gestaag doorgegaan. Elke wereldburger kan dat verifiëren op basis van openbare gegevens uit diverse internationale bronnen. Het antwoord op de onderste vraag van de piramide, of we in de huidige energietransitie de wereldwijde CO2-uitstoot reduceren, is derhalve ontkennend. Iedereen die beweert dat de energietransitie op schema ligt maakt zich schuldig aan misleidende informatie.
Geflatteerde cijfers

Daarmee worden de antwoorden op de vijf vraagstukken erboven tot nader order minder relevant, wat die antwoorden ook mogen zijn. Als we er na 25 jaar energietransitie in de verste verte nog niet in slagen om de mondiale CO2-uitstoot te laten dalen, hoeven we ons voorlopig niet af te vragen of dat wel nodig of effectief is. Het gebeurt immers niet, dus is er hoe dan ook geen eventueel remmend effect op klimaatopwarming.
DeZwarteRidder
0
2)
Nederland en de EU verminderen binnen hun eigen grenzen wel CO2-uitstoot, maar de toename in de rest van de wereld is veel groter dan de Europese afname. Daarmee kunnen we klimaatopwarming dus niet tegengaan. De EU is met 5,5 procent van de wereldbevolking en 6,6 procent van de mondiale CO2-uitstoot sowieso veel te klein om een merkbare invloed op het klimaat te hebben. Deze percentages impliceren en passant dat de EU, ondanks boekhoudkundige CO2-reducties, per persoon 20 procent meer CO2 uitstoot dan het wereldgemiddelde.

Daar komt nog bij dat die boekhoudkundige CO2-reducties binnen onze eigen grenzen geflatteerd zijn. We tellen onterecht de CO2-uitstoot van biomassaverbranding niet mee, terwijl die wel tot ver na 2050 in de atmosfeer zal blijven. Verder laten we steeds meer producten zoals elektronica, zonnepanelen, batterijen en elektrische auto’s in andere werelddelen maken. Dat betekent dat we een deel van onze CO2-uitstoot exporteren in plaats van reduceren. Dit zorgt er mede voor dat die andere werelddelen meer toenemen in CO2-uitstoot dan dat Europa afneemt.

Het feit dat het de wereldgemeenschap met de huidige energietransitie al tien jaar en langer niet lukt om de mondiale CO2-uitstoot te laten dalen in plaats van te laten stijgen, betekent dat de duizenden miljarden euro’s kostende instrumenten die we inzetten voor CO2-reductie geen noemenswaardig effect sorteren. We kunnen dus pas op de plaats maken met het verder uitbreiden van al die windmolens, zonnepanelen, elektrische auto’s, warmtepompen, biomassacentrales, batterijpakketten, warmtenetten, waterstoffabrieken en CO2-opslaginstallaties. Ze leiden immers in de verste verte niet tot de beoogde CO2-reductie van het Klimaatakkoord van Parijs.

Dat pas op de plaats maken is de grote transitie die we als wereldgemeenschap nu moeten inzetten. We zouden dat Energietransitie 2.0 kunnen noemen, gebaseerd op de dure lessen van decennialange probeersels, successen, mislukkingen, vallen en opstaan ten tijde van Energietransitie 1.0. Het feit dat veel dingen niet blijken te werken zoals we dachten, is geen ramp. Dat wordt het pas als we er niet van leren, en in plaats daarvan als koppige struisvogels blijven volharden in decennia oude instrumenten die niet blijken te werken.
Wedden op een dood paard

Zo’n Energietransitie 2.0 zal de nodige tijd, aandacht en gekrakeel vergen. Pas als we het steeds maar bijbouwen van alle aantoonbaar ineffectieve instrumenten van de huidige Energietransitie 1.0 hebben gestopt, hoeven we ons weer over de bovenste vijf klimaatvraagstukken van de piramide te buigen. Als we na een kwart eeuw, een hele menselijke generatie van gerichte inspanningen, nog elk jaar meer in plaats van minder CO2 uitstoten, is de vraag of CO2-reductie wel nodig is zuiver academisch. Laten we intussen wel inzetten op forse reductie van energieverbruik. Dat is in elk toekomstscenario gunstig, ongeacht de antwoorden op die bovenste vijf klimaatvraagstukken.

Blijven inzetten op de huidige energietransitie, waarbij de mondiale CO2-uitstoot ondanks miljoenen wetenschappers en miljarden euro’s jaar op jaar blijft toenemen, is wedden op een dood paard. Als het met al dat geld en al die internationale expertise na 25 jaar nog niet van de grond is gekomen, gaat het ook in de toekomst niet van de grond komen. Dat is wellicht een pijnlijke conclusie, maar daar mogen verantwoordelijke machthebbers niet voor weglopen. Als ze dat wel blijven doen, voorzie ik dat onze kinderen en kleinkinderen hard zullen oordelen over die huidige machthebbers, zoals wij dat bij tijd en wijlen kunnen doen over onze ouders en grootouders.

Maarten van Andel?is chemicus en publiceerde in 2023?Kies Wijzer Klimaat. Praktische gids voor consument en kiezer.?Dit verhelderende boek verscheen bij Uitgeverij Blauwburgwal, kost €17,50 en is overal verkrijgbaar, ook?in de winkel van Wynia’s Week.?
127 Posts, Pagina: « 1 2 3 4 5 6 7 | Laatste
Aantal posts per pagina:  20 50 100 | Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met uw e-mailadres en wachtwoord.

Direct naar Forum

Markt vandaag

 AEX
930,41  +8,49  +0,92%  18:05
 Germany40^ 23.029,60 +2,12%
 BEL 20 4.469,65 +1,11%
 Europe50^ 5.501,68 +0,70%
 US30^ 43.185,00 -1,44%
 Nasd100^ 20.442,80 -2,09%
 US500^ 5.848,71 -1,74%
 Japan225^ 37.316,20 -0,72%
 Gold spot 2.892,91 +1,24%
 EUR/USD 1,0489 +0,82%
 WTI 68,24 -2,63%
#/^ Index indications calculated real time, zie disclaimer

Stijgers

THEON INTERNAT +9,20%
Van Lanschot ... +5,90%
ArcelorMittal +4,96%
NX FILTRATION +3,85%
ING +3,49%

Dalers

AZERION -5,16%
EBUSCO HOLDING -4,33%
Fugro -3,68%
PostNL -2,63%
Alfen N.V. -1,94%

EU stocks, real time, by Cboe Europe Ltd.; Other, Euronext & US stocks by NYSE & Cboe BZX Exchange, 15 min. delayed
#/^ Index indications calculated real time, zie disclaimer, streaming powered by: Infront