Aardig stukje van iemand die vaak een goed verhaal heeft.
Auteur: Wessel Aslander
Datum: 14/01/2016
Categorie: Column
(Olie)bodem
Olieprijs: de grens is bereikt !
Uiteraard gaan de sterke dalingen van grondstofprijzen, historisch gezien veel vaker optredende bewegingen, niet ongemerkt voorbij aan diverse andere sectoren in de mondiale economie; uiteraard vooral in landen die veel grondstoffen produceren. Maar ook in de landen die veel grondstoffen importeren en dus aan de andere kant van dat spectrum zitten, is er wel enige pijn te bespeuren. Zo zijn er in de VS al meer dan 30 kleine energie- en mijnbouwbedrijven failliet gegaan door het maken van teveel verlies of te grote schulden. En dat geeft aan dat een té grote daling van grondstofprijzen ook in de meeste westerse landen (want daar praat ik over) enige pijn veroorzaakt. Zolang er niet teveel vooral grote bedrijven omvallen dan kan vrijwel elke economie een dergelijk tikje wel hebben, maar er komt natuurlijk een moment waarop zoiets kan ontsporen; daar lijken veel beleggers vanuit te gaan. Maar: dat is lang niet zeker want niemand, en vooral de centrale banken niet, heeft er belang bij dat zoiets gebeurt; we zitten immers nog in een half gereguleerde herstelfase waarin centrale banken ons terug moeten leiden naar normalisatie. Het is dus alleszins redelijk om aan te nemen dat allerlei partijen in de financiële wereld, met de centrale banken voorop, het niet zover laten komen en de nadelen van lage grondstofprijzen zoveel mogelijk beperken. Zodat de consumenten in vooral westerse landen zoveel mogelijk profiteren van een extra stuk koopkracht dat hen op deze manier wordt geboden; uitermate welkom na vaak wel 10-15 jaar van inleveren van koopkracht ! Ondertussen bereidt Rusland zich, volgens de woorden van premier Medvedev, “voor op zware tijden al is de huidige situatie onder controle”. DAT geeft aan dat S-Arabië de grens heeft bereikt van haar prijspolitiek en er ónder $ 30 per vat héél veel (politieke) vijanden bij krijgt …
Er zijn (nog) geen redenen om depressief te zijn
Ondertussen gaat het in een land als Duitsland, vooral een importeur van grondstoffen die dus steeds meer profiteert van beschreven prijsontwikkelingen, steeds beter. Groeide de Duitse economie in 2013 nog maar 0,3%; een jaar later was dat al 1,6% en het afgelopen jaar is zojuist afgesloten met een groei van 1,7%. En ook afgelopen jaar waren de export (+5,4%) en binnenlandse bestedingen, uiteraard positief beïnvloed door lage grondstofprijzen, dé grote aanjagers van de economie. Uiteraard speelt ook het effect van de lage euro mee, een effect dat door de ECB wordt veroorzaakt met haar QE-programma. Kenners zien de groei in 2016 overigens verder stijgen naar een cijfer rond 2% en dat zal het begrotings-OVERSCHOT (een van de zeer weinige landen die dat heeft) verder opjagen. Scoorde het land vorig jaar namelijk al een overschot van 0,3% BBP en klom dat afgelopen jaar verder naar 0,5% BBP; met een groei van 2% wordt dat makkelijk 1% BBP. Een half procent is overigens al goed voor een bedrag van 12,1 miljard dus ik verwacht voor dit jaar (op basis van genoemde cijfers) een overschot van 20-25 miljard. Dit voorbeeld bewijst maar weer eens hoe belangrijk het is om economische groei niet te verwaarlozen. Zou die 2% groei er dit jaar inderdaad komen dan zullen de inkomsten en uitgaven van de Duitse federale overheid, die nu “al meevielen”, NOG MEER mee gaan vallen. En wat voor ONS het belangrijkste is: de handel en wandel met onze oosterburen (onze met afstand belangrijkste handelspartner) zal verder toenemen zodat wij er ook meer van profiteren. En er vanuit gaande dat centrale banken geen grondstof-prijscrash toestaan, de opgekrabbelde Chinese export niet weer inzakt en Europa verder groeit, zitten de meeste beleggers nu ERG FOUT met hun depressieve gedachten …