Hallo mensen,
Als hoofdzakelijk lezer van dit mooie forum wil ik toch ook eens een keer wat kwijt.
Tomtom is steeds weer mijn reddingsboei geweest tussen alle bleeders bij andere fondsen. Ook vorig jaar. Ik ben niet wars van een forse gok. Daar waar ik 40% van mij portefeuille in begin 2020 in rook zag opgaan heb ik tijdig Arcelor en Tomtom bijgekocht. Van Arcelor heb ik alleen nog de turbo L 14,02. Van Tomtom alleen de aandelen. De turbo TT 5,26 is bijtijds verkocht. Al met al was 2020 één van de weinige jaren die een positief resultaat gaf. Vanaf midden negentiger jaren van de vorige eeuw moet ik helaas constateren dat ik de typische belegger ben die de grote jongens gevoed heeft. Of de slimmeren, zoals velen onder de volgers van dit forum.
Ik lees me suf, probeer alles te begrijpen, leer heel veel maar niet genoeg. De gokjes van vorig jaar waren die van het adagium “kopen als het bloed door de straten vloeit”. Een fijn gevoel ten opzichte van de gelatenheid bij opnieuw een negatief jaar.
Denk nu niet dat ik een depri-figuur ben. Integendeel. Mijn reis door het leven is die van het zoeken en volgen van de regenboog. Aan het eind ligt de pot met goud. Die reis, beste mensen, is nog mooier dan die pot. Maar hier is iets raars aan de hand. Het woord pot is mannelijk. Maar een pot is ook een vrouw. Niets is zoals het lijkt. Zo vroeg eens een wijsgeer aan zijn leerling, staand voor een rivier, wat hem opviel aan de stroom. Het antwoord was dat het steeds een gelijke aanblik was.
Precies, zei de wijsgeer. Het is een gelijke aanblik. Maar toch is het ander water. Alles stroomt, niets blijft hetzelfde.
Naar Tomtom toe zie ik wel een overeenkomst. Het lijkt alsof HG schijt aan beleggers heeft. Maar is dat wel zo? De berg cash zou een prima instrument zijn om de koers via dividend te pushen. Tuurlijk. Maar tegelijk haalt ie dan de buffer weg die het bedrijf kan doen overleven bij opnieuw een disruptie. Wat jullie hier schrijven over Adas en ik weet niet wat voor andere afkortingen, geloof ik best. Het lijkt alsof TT de heilige graal kan worden. Maar wordt ie dat ook? Niets is wat het lijkt. Alles stroomt.
Het lijkt erop dat volledig automatisch rijden eens gaat gebeuren. Dat zal best. Eens. Zo lijkt het als je het nieuws rond dit item leest. Maar wanneer is eens? Ik geloof er niet in. Wel deels automatisch. Zeg maar handsfree maar dan zonder dat een OEM de aansprakelijkheid aanvaardt bij een ongeluk. Of de verzekeraar. Die zal sowieso met bergen uitsluitingen van de dekking komen. Tenzij, tenzij, tenzij. Tenzij er een snelheidsbeperking is van, zeg 80 km per uur en een afstandsbeperking die voldoende is om tijdig automatisch te stoppen bij een incident. En natuurlijk volledig gevisualiseerd door beelden van meerdere camera’s. Ik noem maar wat, als volslagen leek. Hier laat ik het even bij, er zijn voldoende andere bezwaren om volledig handsfree, rondom gedekt, te zien gebeuren. Maar wie ben ik. Mijn eerste huwelijk was de kroon op de liefde. Leek het. De tweede ook. Leek het. De tienjarige relatie met mijn allereerste puberliefde daarna ook. Het leek allemaal zo mooi. En dat was het ook. Maar alles stroomt, niets blijft hetzelfde.
Maar wat wil ik nou eigenlijk zeggen met dit gezemel. Het regent. De tuin is dus taboe. Binnen blijven, grafiekjes staren, naar de IEXmonitor loeren, af en toe een appje, sloten koffie en het verlangen naar de regenboog, zo voelt het nu. Een filosofisch gevoel bekruipt me, het coronagedoe met het strakke afstand nemen en houden, zelfs met mijn kroost, eist zijn tol. Neem me niet kwalijk maar af en toe is de geldingsdrang sterker dan de rede. Vandaar dat ik u lastig val. En na plaatsing vast en zeker spijt krijg. Want tussen al het kennisgeweld van de posters hier kan ik niets wezenlijks toevoegen. Slechts mijn conservatieve benadering.
Is Tomtom dan een kwalijke keuze om in te beleggen? In mijn geval zeker niet. Het is het enige aandeel dat me steeds weer uit de stront haalt. En toch heb ik de turbo's verkocht. Op 5,05 na een superstijging. Tomtom zit in mijn onderbuik, positief wel te verstaan. Het volledig automatisch rijden zal me een zorg zijn. Het pad er naar toe is de focus. Ons lieverdje doet het goed, dat is mijn stellige overtuiging. HG en de zijnen zijn niet achterlijk, zij weten dondersgoed dat zij niet meemaken dat we in de auto kunnen stappen, een bestemming inspreken en de krant onderweg kunnen lezen. Of, voor de jongeren in dat gezelschap, andere activiteiten kunnen ontplooien met de gordijntjes toe. De weg naar de definitieve weigering van overheden en verzekeraars wordt een met goud geasfalteerde. Tot het stopbord voor het ravijn. Maar dan is Tomtom al in andere handen. En ben ik allang weg.
De cijfers en vooruitzichten die we morgen zien en horen? Prima. Dalen? Prima. Stijgen, mooi. De regenboog is nog ver weg. Ik reis mijn reis. Soms over strakke paden, soms over een hobbelige klinkerweg, over bergpaadjes met verraderlijke boomwortels, soms in de achteruit als het even niet verder kan. Maar de pot met goud lonkt. Die is er, zeker weten, wachtend op de juiste navigatie om er te komen. Die komt. Wellicht blinkt die koers morgen op, misschien later. En als het moment suprême aangebroken is, ja, dan geef ik die pot aan hen die het meer nodig zijn dan ik.
Zo. Even afstand genomen. Geplast en een frisse en natte neus in de regen gehaald. Het is voor mij steeds weer een hele onderneming ergens mijn verhaaltje te doen. In het verleden was ik eentje van “ze lullen maar”. Op weg naar het eindpunt, met het verstrijken der jaren (dat klinkt wel wat melo), neemt de gevoeligheid voor andermans mening toe. Die is uiteraard gericht op het nut van dit schrijfsel. Nou, eens, die is weinig van nut met betrekking tot de korte termijn koersvorming. De koers is de koers. Mijn laatste boot doopte ik om tot “Leef”. Leef bracht me op de Vinkeveense plassen, het Alkmaardermeer, de Beulaker, de Randmeren en waar niet. Het was mijn lust en mijn leven. Leef heb ik, zwaar verwaarloosd, verkocht voor een appel. Zonder ei. De nieuwe eigenaar, een uiterst sympathieke man, is spekkoper. Mijn winst was de tijd die ik er op mocht doorbrengen. Zeg maar, win win.
Wat er morgen ook te berde wordt gebracht, de reis naar het einddoel is als met Leef. De opbrengst is voor anderen, de reis voor mij. En dat ik dom ben, geluk ermee. Geluk is niet te koop.
Dus, al met al, om eindelijk eens kort te gaan, ik geloof in Tomtom. Met dank aan de inbreng van de frequente posters hier.
Dat wou ik maar zeggen.