ABN kan nog alle kanten op
FREDDY VAN MULLIGEN - 2 MEI 2007
Rond ABN Amro ontvouwt zich een heel interessante strijd. Wat er ook gebeuren zal, de aandeelhouder wordt er niet minder van.
Het is nog geenszins zeker hoe de biedingsstrijd en het gevecht tussen bestuur en aandeelhouders bij ABN Amro zal aflopen. Maar interessant is het wel: veel betrokkenen met evenzoveel belangen en misschien nog wel meer meningen.
Groenink oogste vorig jaar nog wel wat lof door de vasthoudendheid bij de overname van Antonveneta, alhoewel aandeelhouders de prijs veel te hoog vonden. Nu heeft hij het echter totaal verbruid bij zowel de Nederlandse als internationale aandeelhouders. Of hij slecht leiding aan de bank heeft gegeven gedurende de laatste jaren? Ik weet het niet, ABN Amro presteerde redelijk maar de ambities van Groenink reikten veel verder en konden niet verwezenlijkt worden en de koersontwikkeling van ABN Amro bleef achter.
Het bod dat Barclays wil doen, lijkt me op zich zelf genomen niet slecht. Daar gaat het niet zozeer om. Het gaat om een aantal andere zaken.
Allereerst het Cruijff-argument. Cruijff hekelde in een column dat Groenink een oude Nederlandse bank in buitenlandse handen laat vallen. Economisch rationeel is het misschien niet en Nederlandse banken deinzen ook niet terug voor een buitenlandse overname, maar ik denk dat het goed is om onder ogen te zien dat er met het samengaan van ABN Amro met een buitenlandse partij wel degelijk een stukje Nederlandse bedrijfscultuur verdwijnt. Aandeelhouders lijken daar – net als Groenink – weinig om te geven. Wat dat betreft staan ze wel op een lijn.
De wijze waarop Groenink opereert door de verkoop van LaSalle - zonder aandeelhouders te raadplegen - en zich zoveel mogelijk afzijdig te houden van andere, hogere, biedingen voor ABN Amro, zint aandeelhouders totaal niet. Of Groenink erin zal slagen om zijn zin door te drijven, zal grotendeels afhangen van of de voorgenomen verkoop van LaSalle stand zal houden. Het is een venijnige truc van Groenink en hij heeft doelbewust aandeelhouders bij belangrijke beslissingen gepasseerd. Inmiddels hebben aandeelhouders in Nederland wel instrumenten in handen om te voortvarend te werk gegane bestuurders terug te fluiten. Of ze in dit geval succesvol zullen blijken, mag de Ondernemingskamer besluiten als deze zich over de verkoop van LaSalle zal buigen.
Het bod van Barclays is niet slecht, maar het kan beter. Het bod van het bankenconsortium zal hoger zijn en deels in contanten en is dus aantrekkelijker voor aandeelhouders die het onderste uit de kan willen. Werknemers en de Ondernemingsraad zien veel meer veiligheid in het samengaan met Barclays. Er ontstaat hier een bijna klassiek voorbeeld waar de belangen van aandeelhouders en personeel tegenover elkaar staan. Anders dan in Angelsaksische landen hebben aandeelhouders (nog) geen absolute macht in Nederland. Wordt vervolgd dus.
Ondertussen zijn de aandeelhouders spekkoper. Ze krijgen een hoge of nog wat hogere prijs voor hun aandelen. Wat zou er gebeuren als het bankenconsortium er niet in slaagt om een succesvol bod uit te brengen en de fusie met Barclays wordt afgewezen door aandeelhouders? Zou dan de koers van ABN niet wat dalen? Ja vast wel, maar dan ontstaat er na verloop van tijd vast opnieuw belangstelling en een nieuwe biedingsstrijd.
Veelbelovend is het feit dat de Barclays-aandeelhouders heel eenvoudig akkoord gingen met het bod op ABN Amro en dus niet vinden dat de bank te duur wordt overgenomen. Zou er nog wat ruimte zitten in het bod? Het consortium van drie banken zal vooralsnog niet opgeven, al is het alleen maar om de prijs op te drijven en daarmee de concurrentie dwars te zitten.