Ja, Thieu, na zoveel wijze woorden val ik (bijna)stil.......
Hoe zal ik 't zeggen. Bij mij gaat 't om de knikkers en niet om 't spel.
1974 Heb ik bewust, op 't puntje van m'n stoel, meegemaakt. Prachtig, al die lovende kritieken.
Maar, vice weltmeister, is iets waar ik 't niet meer voor doe.
Er is slechts één prijs die telt.
N.B. De Olympische gedachte (Meedoen is belangrijker dan winnen)is, zoals je zult begrijpen, dan ook aan mij niet besteed.
Overigens, is het zo dat je op verschillende manieren van 't (voetbal)spelletje kunt houden.
Een tactisch plan, in al z'n facetten, wat uitgedacht en uitgevoerd wordt, maar wat ten koste gaat van de schoonheid van 't spel, kan mij ook fascineren.
Italië vind ik hier een goed voorbeeld van. Die werden in 1982 met het cattenaccio wereldkampioen. In wezen niet om aan te zien, maar tactisch tot in de perfectie uitgevoerd.
Marcel