pindakaas schreef op 17 november 2016 20:13:
Yteke de Jong
Er waait een wind van nationalisme door de Tweede Kamer. Hoewel bedrijven als PostNL, KPN en KLM al lang geprivatiseerd zijn, roeren de parlementsleden en het kabinet de trom omdat de Belgen ons postbedrijf willen kopen.
Niet gehinderd door enige kennis stellen de politici dat PostNL ’kwetsbare’ infrastructuur voor Nederland in handen heeft. Hoewel al via de wet geborgd is dat er vijf dagen per week post bezorgd wordt en de brievenbussen geleegd, vindt men dit niet voldoende. Daarom moet Kamp een beschermingsconstructie optuigen om te voorkomen dat de oranje brievenbussen weer rood worden.
Steeds minder post
In de politieke discussies wordt de economische toegevoegde waarde van de voornoemde bedrijven nauwelijks betrokken. Jaar op jaar sturen we steeds minder fysieke post, waarmee geconcludeerd kan worden dat miljoenen Nederlanders het prima stellen zonder de brievenbussen van PostNL. Niet voor niets haalt PostNL er 9000 stuks weg. De universele postdienstverlening, de wet waarmee de postbezorging wordt geregeld in Nederland, vertegenwoordigt een waarde €30 per jaar per hoofd van de bevolking. Onder Belgische zeggenschap worden de kerstkaarten nog steeds bezorgd.
KLM
Dan naar KLM, waarin de staat zelfs nog voor 5,9% participeert. Het netwerk van de luchtvaartmaatschappij is goed voor een economische toegevoegde waarde van €30 miljard. Een flink hogere bijdrage dan PostNL en daarbij staat dit netwerk veel zwaarder onder druk door concurrentie.
KLM dreigt bijvoorbeeld 5000 onderhoudsbanen te verliezen door centralisatie binnen Air France KLM en ziet groei verdwijnen naar de zustermaatschappij in Frankrijk. Dit na eerdere conflicten over de zeggenschap over Transavia en het kasgeld. Telkens weer verzekert het kabinet de Tweede Kamer dat men zich niet geroepen voelt om in te grijpen in een ’zelfstandig beursgenoteerde onderneming’. Heel vreemd, want PostNL is ook zelfstandig en beursgenoteerd.
Eigen agenda eerst
De eigen agenda eerst, zo blijkt. Afgelopen dinsdag werd er in de ene zaal in de Tweede Kamer gepleit voor bescherming van PostNL, terwijl in een andere zaal vier moties van de PVV om het netwerk en banen van KLM te borgen keihard weggestemd werden. Elke logica ontbreekt.
De conclusie zou kunnen zijn dat het ene Kamerlid niet weet wat de ander doet. Aannemelijker is dat er schaamteloos politiek opportunisme wordt bedreven, omdat de PVV de indiener was van de KLM-moties. Het roeptoeteren om het ’nationaal’ belang blijkt niet anders dan het partijbelang in verkiezingstijd.