josti5 schreef op 8 februari 2023 12:29:
[...]
OK, dit mag blijven staan, dus we mogen verder.
Nee, mijn vertrekpunt is niet de NAVO-uitbreiding (al dan niet tegen gemaakte afspraken in), maar gaat terug naar Chroestjov, die twee totaal verschillende culturen in één (sub)staat bijeenbracht.
Indertijd in de USSR geen probleem, maar toen Oekraïne een zelfstandige staat werd, ging het (steeds heftiger) mis.
In zijn algemeenheid gaat het tussen verschillende culturen in één staat bijna altijd meer of minder mis.
Om maar enkele voorbeelden te noemen: Catalanen, Basken, Koerden, Hutu's, Vlamingen/Walen, Soennieten/Sjiiten, niet te vergeten de katholieken/protesten in vele Europese landen, en zo ook West/Oost Oekraïne, met nog wat 'complicaties' Polen-Hongaren die, zo valt hier en daar te lezen, hun oog weer laten vallen op ooit verloren gegane gebieden, waar 'hun' mensen wonen.
En het is vanaf 2014 echt goed mis gegaan, mede dank zij de bemoeiienis van USA/NAVO.
Al eerder geschreven: ik ken de diepere achtergronden onvoldoende om ergens een mening over te hebben, maar ben natuurlijk nog steeds ontzet over hoe het zo ver heeft kunnen komen, en over de ellende, die over een heel volk is/wordt uitgestort.
In groter verband werden én worden door de hele mensheidsgeschiedenis heen steeds weer hele landen en zelfs werelddelen naar de knoppen geholpen.
Na WO II was de hoop: 'dit nooit meer', maar we zijn als mensheid van een koude kermis thuis gekomen: het houdt niet op, en dat maakt mij op mijn 'oude dag' droevig gestemd.
Te meer, omdat Moeder Natuur ons ook steeds weer voor beproevingen stelt, zoals nu in Turkije/Syrië.
Zowel het Westers als het Russisch narratief neem ik dan ook met kilo's zout.