Joost van Kuppeveld schrijft gisteren een column in het FD waaruit blijkt dat zelfs hij er weinig van begrijpt. Hij vergelijkt allereerst de situatie met de crises in 2008. Dat was een total andere omdat de banken toen rechtstreeks problemen hadden door het ingewikkelde system van derivaten en en directe mega problemen bij hun direcvte klanten. Hier zal de winst van ING helemaal niet hard geraakt worden. Daarbij wordt er intra day geshort waarbij de totale shortpositie aan het einde van de dag hetzelfde is als aan het begin van de dag. De shorters verkopen dus voortdurend overdag en kopen op moment dat anderen in paniek raken en ook verkopen terug. Daarnaast maken de shorters ondrling afspraken zodat ze elkaar helpen gedurende de dag. Als er bijvoorbeeld een een steun wordt doorbroken dat wordt er automatisch door een andere partijen verkocht. Dan kopen de shorters dus terug wat ze eerder verkochten en is hun netto positie niets gewijzigd. Daarnaast leggen shorters voortdurende verkooproders in die ze telkens terugtrekken om het orderboek te manipuleren. Door ee nverkopporder in te leggen worden de biedprijzen in de kooporders ook vaak automatisch aangepast,e nwel naar beneden. Door de verkooporder in te trekken en ee nnieuwe in te leggen voor een nog lagere laatkoers worden de kooporders opnieuw aangepast. Dit spel kan oeverloos worde ngesppeld. Niemand kijkt hierbij naar fundamentele ontwikkelingen. Het onderstaande artikel is dus wel erg 1 dimensional.
Marktbewegingen
Zinloos verbod op short-verkopen
Marktbewegingen
Als koersen hard kelderen, dan is een van de eerste reflexen van autoriteiten een verbod instellen op het short verkopen van aandelen. Afgelopen vrijdag was het weer zover. Zowel in Italië als in Spanje mochten tientallen aandelen niet meer worden verkocht, tenzij de belegger in kwestie ook de echte eigenaar van die aandelen was. Aandelen inlenen en dan verkopen mocht dus niet meer, terwijl short verkopen zonder in te lenen sowieso al niet mocht.
Zo'n maatregel doet het altijd goed bij het grote publiek en bij mensen die toch al een vies gezicht trekken als ze over de aandelenhandel praten. Want het profiteren van koersdalingen van bedrijven waar het slecht mee gaat, klinkt bijzonder moreel verwerpelijk.
Het probleem is alleen dat er niet erg veel bewijs is dat een verbod ook echt helpt. De daling van vrijdag werd niet veroorzaakt door de shortsellers, maar door de angst voor de economische gevolgen van het coronavirus.
Rapport
De Federal Reserve van New York, die onderdeel uitmaakt van het Amerikaanse stelsel van centrale banken heeft, publiceerde in 2012 een rapport met onderzoek naar wat het verbod op het short gaan in financiële aandelen in 2008 voor die aandelen heeft gedaan.
De conclusie: het heeft niet voorkomen dat ze in de twee weken erna niet verder daalden, en de prijs van de aandelen stabiliseerde pas nadat het verbod was opgeheven. Wel verminderde de liquiditeit in die aandelen, en dat verhoogde de handelskosten voor de opties op die aandelen met $500 mrd. Opgeteld bij de geschatte hogere kosten voor de aandelenhandel van $600 mln, waren beleggers aan handelskosten alleen al $1,1 mrd extra kwijt.
De New York Fed onderzocht ook het effect van shortselling nadat kredietbeoordelaar Standard & Poor's de Amerikaanse staatsschuld had afgewaardeerd. Er was toen geen verbod, maar aandelen die de dag na de aankondiging netto short waren verkocht, deden het die dag beter dan aandelen waar dat niet voor gold.
Kortom, zo'n verbod lijkt niet erg zinvol. Wordt het toch ingesteld, dan is de enige zekerheid: dat autoriteiten uit paniekoverwegingen niet meer weten wat ze moeten doen. En dat is nu niet bepaald vertrouwenwekkend."