Op 30 juni trekt Hamers de deur bij ING achter zich dicht. Hij maakt een mooie carrièrestap naar het grotere Zwitserse UBS, waar hij wordt onthaald als digitale vernieuwer. Hamers zal Amsterdam met gemengde gevoelens achter zich laten. Het FD zocht uit wat er in de tussentijd misging, en hoe ING zich verslikte in de complexiteit van zijn eigen bank.
De 7 struikelblokken
1. Tegenwerking
Voor de Belgen kwam de integratie van de twee systemen op een ongelukkig moment. De fusie met Record Bank was nog niet achter de rug, ze kregen een verlies van 3500 banen te verwerken en zagen het kantorennetwerk met de helft inkrimpen. Dat Hamers in het verleden aan het roer stond van ING België hielp niet mee. De Belgen ervoeren de reorganisatie als verraad en waren na alle ingrepen voorafgaand aan Unite 'migratiemoe' geworden. 'Een leemlaag van Belgische veertigers en vijftigers heeft van meet af aan veel tegengas gegeven', zegt een oud-bestuurder van de bank.
2. Cultuurverschillen
Die tegenwerking is voor een groot deel terug te voeren op cultuurverschillen. De Belgen vinden dat Nederlandse ING'ers te veel varen op intuïtie, dat ze bot zijn en vaker bluffen. 'Ze maken alles ondergeschikt aan het resultaat en stappen over allerlei gevoelens en argumenten heen om daar maar te komen', aldus één van de projectmedewerkers.
Vanuit het Nederlandse kamp wordt gemopperd over de houding van de Belgen. Ze willen van alles, maar leveren zelf niks en zijn voornamelijk gericht op het behoud van positie. 'In Nederland werken mensen met elkaar, in België boven elkaar', zegt een bestuurder van de bank. 'Wat in Nederland wordt gezien als ondernemerschap, een pro-actieve houding die moet worden aangemoedigd, wordt in België al gauw voor insubordinatie versleten. Als je in Vlaanderen vernieuwingsdrang toont, wordt dat al snel tegen je gebruikt.'
Het wederzijdse onbegrip hielp niet mee om het project van de grond te krijgen. 'We zitten met respect aan tafel, maar het is wel wat kil', schetst een van de betrokkenen de sfeer tijdens vergaderingen. ING heeft er alles aan gedaan om dat verbeteren. Bedrijfscultuur-goeroe Erin Meyer werd in 2017 ingevlogen om een paar honderd managers bij de hand te nemen. Het toonaangevende consultancybureau Projective richtte zich op de werkvloer, tot het bepalen van de tafelschikking bij vergaderingen aan toe. 'We zitten in een soort kaartspel waarbij Nederland en België gelijk vertegenwoordigd dienen te worden', stelt een van de betrokkenen.
Het ging direct al mis. ING noemde het integratieproject 'Orange Bridge', een naam die de Belgen voorkwam als Hollands machtsvertoon en niet meehielp om hen aan boord te krijgen. Zeker gezien de vele ontslagen die België tegelijkertijd moest verstouwen. Het project werd haastig omgedoopt tot Unite BE + NL.
Om het project vaart te geven moest België om naar het Nederlandse systeem van het nieuwe werken. Op het kantoor in Brussel werd een cellenstructuur ingevoerd met multidisciplinaire 'tribes' en 'squads' die agile, flexibel, moesten gaan werken en de oude, starre hiërarchie moesten verdrijven. Maar België was helemaal niet klaar voor zo'n cultuuringreep. De Belg, zo klonk het, bankiert nou eenmaal anders: persoonlijker en met veel maatwerk vanuit de bank.
Het bewustzijn over de Belgische gevoeligheden en cultuurverschillen is van meet af aan groot geweest, laat ING in een reactie weten. 'Er is veel geïnvesteerd om te voorkomen dat het gevoel zou ontstaan: de Nederlanders komen het wel eventjes overnemen.' Ook alle communicatie over ING België werd bewust aan de dochter zelf overgelaten. ING erkent dat het samenvallen van het project met een grote sanering het proces niet vergemakkelijkt heeft. 'We hebben in één keer een grote stap gezet om niet jarenlang in reorganisatiemodus te blijven hangen. We vonden het wel zo eerlijk om meteen het hele verhaal te vertellen en niet alleen de eerste stap.’
3. Complexiteit
Maar ook zonder cultuurverschillen stond ING voor een nagenoeg onmogelijke taak.
Een verandermanager die betrokken was bij de start van wat toen nog Orange Bridge werd genoemd stelt: 'Het was al snel duidelijk dat het bouwen van één platform veel meer moeite kost dan het uiteindelijk oplevert.'
De top van ING zag vooral de mogelijkheden. Wat gelukt was bij de integratie van de Postbank in 2009, moest hier ook kunnen. Hamers ging nog voordat de eerste stekker omgewisseld was de barricades op om zijn plan, Accelerating Think Forward, te verdedigen. Dat hij vanaf het begin de schijnwerpers op het project richtte, wordt door sommige betrokkenen als onverstandig gezien. Hij is meermaals gewaarschuwd: begin voorzichtig, boek de eerste resultaten liever achter de schermen.
Dat Hamers de aankondiging toch doorzette, heeft veel te maken met het debacle rond de eerdere reorganisatie in België. De plannen lagen toen al op straat voordat ze definitief waren. 'We moesten wel open kaart spelen', stelt een van Hamers' adviseurs. Tijdens de reorganisatie werd duidelijk dat de bonden in België veelvuldig lekten naar de media. 'Als je dit soort investeringen doet, moet je ook iets over de doelstellingen zeggen, om spookverhalen voor te zijn.'
De verouderde staat van de Belgische IT-systemen was bovendien al langer punt van zorg bij de ING-top; de bank sloeg eind 2018 nog intern alarm over werkachterstanden in België in een intern risicorapport, berichtte het FD destijds. Onder meer de naleving van antiwitwasbeleid haperde dusdanig dat de 'license to operate' van de bank in het geding was.