Huppeldepepup schreef op 17 december 2020 16:04:
Kan het niet laten een samenvatting te geven van een gesprek wat ik laatst had met een leraar van bodet.
Zijn belangrijkste drijfveer is boven de massa uit te willen steken, groots gevonden worden en erkenning krijgen voor zijn sublieme gedachten. Hij doet er alles aan om zichzelf zo in te kleuren. Met hard werken heeft hij een ongelooflijke hoeveelheid kennis opgedaan. Daar valt niets op af te dingen. Maar het is onvoldoende. Kennis alleen is niet genoeg voor de door hem zo gewilde grootsheid. Daar heb je ook intelligentie voor nodig. Er is niets mis met de intelligentie van bodet, maar het is ook niets bijzonders. Gewoon, net boven het gemiddelde, keurig netjes; iq van pak hem beet 110. Het fijne aan kennis is, dat je er aan kunt werken. Dat heeft hij dan ook gedaan. Het vervelende aan intelligentie is, dat je ermee geboren wordt. Je kunt er een beetje aan schaven, maar fundamenteel staat het vast. Dat is de grote frustratie van bodet. Hij koketteert met zijn kennis, om zijn intellectuele middelmatigheid te verbloemen. De door hem zo gewenste bewondering voor zijn genialiteit gaat hij alleen krijgen van die mensen, die hijzelf zo verfoeit. Hij wilt niet horen bij de gemiddelden, maar doet dat wel. Mensen met een grotere intelligentie dan de zijne, prikken door de warrige redenaties heen. Zien zijn wanhopige frustratie en verwoede pogingen om vooral niet middelmatig te worden gevonden. Hij is blij met zijn volgelingen, maar wilt nog liever door echte intellectuelen erkend worden als groots denker. Jammer voor hem.
Het leverde hem op school al op, dat hij geen toegang had tot de intellectuele clubjes, die op het stedelijk gymnasium te vinden waren. Geen wis- of natuurkundewedstrijden winnen. Hij moest het hebben van de leervakken, geschiedenis e.d. Hij is niet zozeer narcistisch, als wel gefrustreerd door zijn middelmatigheid. Overigens een familietrekje aldus deze leraar.