rene l schreef op 25 augustus 2022 12:24:
[...]
Dank je voor je opbeurende woorden izdp, maar ik zit vaak te schuddebuiken van het lachen voor mijn PC als ik lees wat er hier allemaal langs komt.
Graag lever ik daarom mij eigen bijdrage, ik doe het met veel plezier.
Tja, begin volgend jaar is het voor mij al weer 14 jaar geleden dat ik heel subtiel op de zaak gewipt werd.
En dat voor een bedrijf waar menig één hier aandelen van bezit.
En dat na een overname die ik al nooit heb zien zitten, achteraf is dit ook wel gebleken het Duitse bedrijf waar ik toen zat is inmiddels weer doorverkocht door de Duitsers aan de Amerikanen.
Ik weet het nog goed, ik mocht op een morgen om 8h sharp op komen draven op het hoofdkantoor in het Westen.
Voor mijn zaten mijn eigen manager, de divisie manager, en de financieel directeur.
Er werd mij een briefje toegeschoven, getekend, mijn ontslagbrief.
Even later werd ik onder het 4-ogen beleid "uitgezwaaid" bij de parkeergarage.
Einde oefening voor mij.
Als dank kreeg ik nog een koperen nekslag mee voor al mijn verdiensten.
En dan kom je terecht bij het UWV.
Ik weet het nog, ik had een intakegesprek en zelf het tijdstip uitgekozen, half 9 "s morgens, ik kreeg nog de vraag van het meisje of het niet te vroeg was.
Ik meldde mij op tijd aan de balie, het meisje was er nog niet, maar om ongeveer 10 over 9 kwam ze binnenlopen, ze stelde zich voor, ze had zich verslapen, en gezien haar volgende afspraak er al aan stond te komen kon ik onverrichte zake terug naar huis.
Ze zou me nog bellen voor een nieuwe afspraak, en ja, ze belde, een paar weken later.
Het was een aparte ervaring bij het UWV, exact 3 jaar lang ben ik er gemangeld.
Elke week een verplichte sollicitatiebrief, en dat juist op het moment dat we in een diepe crisis gingen en er massaal mensen ontslagen werden.
Rare gesprekken, rare trainingen, totaal nutteloos.
Want ja, ik heb het door de jaren heen wel gemerkt, ik hield de markt altijd goed in de gaten, en op jaarbasis kwamen er ongeveer een stuk of 4 vacatures langs die echt interessant voor mij zouden kunnen zijn, en dan heb je ook altijd nog concurrentie.
Drie jaar lang heb ik van het UWV netjes een uitkering gehad, het was vergelijkbaar met alles wat ik door de jaren heen zelf aan WW afgedragen had, ik heb als het ware mijn eigen geld terug gekregen.
Over het UWV kan ik kort zijn, het is een nutteloos gedrocht, het is een soort van werkverschaffingsproject van de overheid bedoeld voor mensen die kansloos zijn in het echte bedrijfsleven.
Wekelijks kreeg ik brief na brief, tot na exact 3 jaar, ik heb nooit meer wat van hun gehoord.
Het voelde voor mij als bevrijdingsdag.
En dan denk je, waar heb ik het allemaal aan verdiend, op mijn 20-ste begonnen met werken, vaak lange weken gemaakt.
Een paar keer geswitcht naar een betere baan, de vele trainingen in het buitenland, vaak met het vliegtuig, op jaarbasis regelmatig tussen de 35 en 40k gereden op jaarbasis, in Nederland wel duizenden bedrijven bezocht waar ze rotating equipment hebben.
Mooie ervaringen om nooit te vergeten.
Achteraf gezien waren de signalen er wel, misschien is het ook wel goed wat mij overkomen is, totaal onverwacht het gas er af, en anders had ik waarschijnlijk een keiharde burn-out gekregen.
Recent had ik nog een oud collega op bezoek die nog altijd bij het Zwitsere bedrijf werkt waar ik toen ook werkte, hij heeft gestudeerd aan de TU Eindhoven en hij heeft ir. achter zijn naam staan.
Hij zegt het ook, vroeger was het werken leuk, en hadden we een technisch probleem of een boze klant, dan lieten we jou er altijd op afgaan, meestal wist je het wel op te lossen en de vrede met de klant was dan ook weer getekend.
Werken is nu niet leuk meer zegt hij, keiharde targets, en al die regels, ik krijg per dag zoveel mails die totaal niet relevant zijn, wel moet ik ze lezen, het kost me meer dan een uur per dag.
Ik zeg dan tegen hem, bij echt belangrijke zaken die niet kunnen blijven liggen word je vanzelf wel gebeld, hij kijkt dan naar mij en hij zegt, ja, daar heb je eigenlijk well gelijk in.
En izdp, ik zie het ook om mij heen, velen halen de eindstreep richting het pensioen niet meer, moegestreden haken ze voortijdig af, het is voor velen tegenwoordig loodzwaar.
Zelf wist ik het wel, als ik 30 jaar jonger was dan ging ik nu aan het werk als installateur/loodgieter.
Een gouden toekomst waarmee je grof geld kunt verdienen.
Maar wel in loondienst, geen gedonderd met de administratie 's avonds of bijvoorbeeld claims van klanten, gewoon doen wat je leuk vind en waar je goed in bent en ook tijd overhouden voor andere dingen die belangrijk zijn.
En nu loop ik er al jaren de kantje af als "zelfbenoemd beurshandelaar" en dit jaar is het weer dikke meuk.
Maar ik betaal gelukkig geen provisie aan figuren die over je rug om ook nog wat van je laatste centen proberen in te pikken.
Wie schrijf, die blijft, voor mij de ultieme optie.
Geld maakt niet gelukkig, wel is het verstandig om altijd voldoende achter de hand te hebben.
www.youtube.com/watch?v=EY3qJ51wSDo