Jan2022 schreef op 26 maart 2024 13:48:
Ebusco is een bedrijf waar ik me niet eerder in verdiept had. Met de recente turbulentie is het de moeite waard om dat wel te doen.
Ebusco zat op de goede weg tot en met de IPO die nodig was om de fase van start-up naar Europese marktdominantie mogelijk te maken. Snelheid van expansie in Europa was(is) eerste prioriteit in deze fase. Daarvoor moeten zeer hoge kosten gemaakt worden. De timing van de IPO was perfect en de kans op succes binnen 5 jaar groot. Die kans is intussen meer dan gehalveerd door een enorme blunder.
De meest logische stap na de IPO zou zijn geweest om de productiecapaciteit in Nederland direct op te schalen tot het nivo dat in de komende 2-3 jaar aan de verwachtte Europese marktvraag kan worden voldaan. Nederland is niet de goedkoopste productielocatie, maar wel de enige locatie waar op dat moment snel genoeg opgeschaald kon worden. Voor de eventueel benodigde extra capaciteit na deze fase kan alvast gekeken worden naar een geschikte productielocatie in Tsjechië of Hongarije.
Je kunt met beperkt risico veel onderdelen in china laten maken en daarmee enorm veel kosten besparen. Zolang je maar alternatieve leveranciers dichtbij hebt als backup. Die onderdelen gaan allemaal door je ingangscontrole voordat je ze verwerkt in je eindproduct.
Maar wat er gebeurd is; met dure Europese onderdelen de eindassemblage aan de andere kant van de wereld laten doen en de complete bussen naar Europa verschepen klinkt niet logisch.
Investeerders ING en Van der Valk hebben samen 42,11% van de aandelen. Peter Bijlevelds 32,6%.
Hoewel Bijlevelds beleid als CEO in de media de indruk wekt de oorzaak te zijn van de problemen, zou het me niet verbazen als de investeerders (die logischerwijs rendementgericht zijn) met hun ‘gewicht’ beleidsbeslissingen hebben voorgestaan die tot het recente kernprobleem geleid hebben. Cruciale bottlenecks in het productieproces die het gevolg zijn van de keuze voor iets meer rendement tegen zeer hoog risico op leveringszekerheid. Dit past niet bij een oprichter die zelf een belang van 32,6% in zijn geesteskind heeft en vanwege jarenlange ervaring een goed beeld heeft van de risico’s en de kansen. Dit past wel bij een oprichter die als CEO bepaalde beslissingen heeft moeten accepteren waar hij geen voorstander van was.
De ‘assemblage in China met uitsluitend Europese onderdelen’ is tevens een beleidskeuze die tegen bepaalde cruciale regels in gaat bij een succesvolle startup.
Regel1. Hou de eindassemblage in eigen hand.
-dat geeft een optimaal leerproces en zorgt voor versnelling in de verbetering van je product.
-middels tussentijdse controles tijdens het assemblageproces beheers je de kwaliteit van de deelassemblages. Daarmee voorkom je desastreuze kwaliteitsproblemen in het eindproduct.
Regel2. Zorg dat je voor elke toeleverancier een backup hebt om in geval van nood de continuïteit van het productieproces te garanderen. (liever 100 bussen met een stuur van €3000, dan 100 bussen zónder stuur)
Regel3. Concentreer intellectueel eigendom niet bij 1 toeleverancier vanwege het risico op imitatie en verlies van technologische voorsprong. Voorkom dat je je eigen concurrent creëert voordat je marktdominantie hebt.
Eindassemblage is doorgaans de stap met de meeste toegevoegde waarde in het hele productieproces. De risico’s van uitbesteden wegen in de startup-fase niet op tegen de besparingen. Waarom is daarvoor gekozen? De keuze voor China als plaats van eindassemblage is alleen logisch als je daarmee de Chinese markt wilt bestormen. Zover was het nog niet.
Orders waren er volop vanwege het vertrouwen in het product. Het grootste gevaar is dat dit proces vertraagt, of dat zelfs orders geannuleerd worden om deze reden. Als Ebusco niet snel dominant wordt, dan nemen anderen het over. De markt moet koste wat kost volgestampt worden met een goed product, om dát te voorkomen. Dit is cruciaal voor de continuïteit van het bedrijf op de langere termijn.
Er moet een plan zijn of komen hoe de expansie in Europa veilig gesteld wordt. Dat kan alleen door de capaciteit van de eindassemblage in Europa op te schalen. De kosten daarvan zijn enorm, maar noodzakelijk. Het ontslag van enkele tientallen medewerkers levert een besparing op die daarbij in het niet valt.
Veel erger is de verloren tijd en het beschadigde vertrouwen van klanten. Dat is altijd erg, maar in deze fase kan het dodelijk zijn voor de toekomst van het bedrijf. Dit is de fase waarin oprichters dag en nacht doorwerken en in de fabriek slapen en hun medewerkers driedubbel salaris geven voor overuren. Niet om het geld, maar om de cruciale snelheid erin te houden om je klanten te overtuigen dat je hun partner voor de toekomst bent. Dit is wat Elon Musk de productiehel noemt. In plaats daarvan is er dodelijke vertraging geweest als gevolg van een avontuur in China. Als dit in 2024 niet goed komt, dan komt het nooit meer goed. Dat is zeker. Ik hoop dat de verhoudingen goed blijven tussen de oranje leeuw de hotelier en de entrepreneur, want hier is iets wel heel erg fout gegaan. Twee treuren om hun geld en 1 om zijn geesteskind waar 12 jaar hart en ziel in liggen. Hoe is dit mogelijk met zo’n mooie kans.
Ik heb een zeer beperkte eerste positie ingenomen in deze alles-of-niets case. Ik beschouw de investering vooralsnog als afgeschreven, maar hoop dat ik volgend jaar voor een veelvoud van dit bedrag mijn positie kan uitbreiden.