@harrysnel:
Er zijn eigenlijk twee benaderingen: top down en bottom up. Coldplay is duidelijk een top down persoon: hij begint bij sectoren en werkt van daar uit omlaag naar concrete beleggingen. Wij zijn meer bottom up types: we beginnen bij goede bedrijven. Ik probeer van daar uit weer een stuk spreiding over sectoren te bereiken en voor een goede prijs te kopen. Maar spreiding is een afgeleide. Voor mij begint en eindigt alles uiteindelijk bij kwaliteitsbedrijven die redelijk gewaardeerd zijn. Als alleen in sector X betaalbare kwaliteit te vinden is, dan maar geen sectordiversificatie.
Hoe ver je in de analyse van individuele bedrijven gaat is dan de volgende stap. Jij gaat daar kennelijk heel ver in. Ik veel minder. Ik wil wel weten wat er speelt. Ik ga geen cardiologencongressen bezoeken, want ik snap toch geen zak van wat daar allemaal verteld wordt, maar ik wil wél weten dat AstraZeneca met een patentprobleem zit.
Voor mij is het volgende van belang. Heeft het bedrijf kwaliteit? Is er een toetredingsdrempel (Buffetts "gracht")? Is het bedrijf goed winstgevend, ook in recessies? Komt de leiding serieus over? Dat soort dingen. Ik ben geen turn-around belegger, ik zoek goedlopende bedrijven die bij voorkeur door een externe reden goedkoop te koop zijn. In een goede recessie is bijvoorbeeld alles goedkoop.
Ik kijk naar de cijfers, maar let ook op heel erg veel zachte indicatoren.
- De nieuwe hoofdkantoor indicator. Wordt er een protserig nieuw hoofdkantoor gebouwd, dan is dat een sterke contra-indicator. Dit is een indicatie voor grootheidswaan en arrogantie van het bestuur.
- Formule 1 sponsoring. Idem. Akelig duur speeltje voor de directie waar verder niemand iets mee opschiet. De directie moet bezig zijn met geld verdienen, niet met racewagens.
- Persberichtendiarrhee. Als zowat voor iedere verkochte paperclip een persbericht wordt uitgestuurd, vind ik dat geen teken van kracht. Als een bedrijf duidelijk probeert zich te verkopen aan kleine particuliere speculanten, is dat een teken van zwakte. Kennelijk zijn de instituten niet geïnteresseerd.
- Overdreven veel overnames. Sommige bedrijven kunnen daarmee omgaan, veel ook niet. Zijn ze nog wel bezig met de tent te runnen, of zijn ze alleen maar met overnames bezig? Overnames zijn voor directieleden veel gaver en spannender dan de optimalisatie van een productieproces. Maar dat laatste is uiteindelijk veel belangrijker. Uitzondering: Aalberts.
- Een druk IEX forum vol fanboys. Hele sterke contra indicator. Kwaliteitsbedrijven hebben forums waarin je een kanon kunt afschieten.
- De naam van het bedrijf. Als een bedrijf is vernoemd naar een oprichter of zo, is dat een goed teken. Modieuze flauwekulnamen zijn een slecht teken. Als een bedrijf om de haverklap van naam verandert is dat nog slechter. Uitzondering: Diageo. Slechte naam, goed bedrijf.
- De toon van het jaarverslag. Als de directie en commissarissen op een nuchtere toon schrijven, zonder flauwekul, dan is dat een goed teken. Een verhaaltje vol hyperige turbotaal en trendy prietpraat is een heel slecht teken. Daarom heb ik altijd een beetje een moeilijk gevoel gehad bij Feike Sijbesma van DSM. Hij praat me te veel over de bink uithangen in Afrika en te weinig over dingen als Dyneema. Niettemin zijn de resultaten tot nog toe gewoon goed. Een uitzondering dus.
- De juiste producten. Bij voorkeur producten met een beperkte levensduur waar je niet omheen kunt. Shell is wat dat betreft een goede: hun product wordt verbrand. Het moet steeds opnieuw worden gekocht. Niemand kan zonder.
- Het liefst producten die in kleine eenheden en grote volumes gaan. Foutjes worden gemaakt. Ahold kan een vrachtwagen pindakaas kwijt raken zonder al te veel consequenties, als ASML 1 waferstepper verknalt is dat direct een winstwaarschuwing.
- Liefst bedrijven die bij het grote publiek low-profile zijn en niet snel doelwit zijn van actievoerders. Een prozaïsch product in een b2b situatie is ideaal. Geen actievoerder zal ooit voor de poort van Wolseley gaan staan. Maar Shell, McDonalds en AH zijn altijd de klos. Kan trouwens ook een voordeel zijn als dat de koers laag houdt en geen substantiële schade kan aanrichten.
- Niet iets dat leuk is voor snelle jongens. Bedrijven die iets doen met gave dingen voor jongens (snelle auto's, privéjets) zijn altijd veel te duur. En vaak amper winstgevend.
Kortom: als een bedrijf in alles uitstraalt dat het degelijk, nuchter en no-nonsense is met een directie die naar de bal blijft kijken en gewoon die toko op een goede manier runt, dan ben ik al een heel eind.