De coronabesmetting van Mollenaar Matthias Vansaet (19) in oktober vorig jaar leek aanvankelijk goed mee te vallen. “Op een beetje keelpijn en een vermoeid gevoel na was ik niet echt ziek. Waar ik de besmetting heb opgelopen, weet ik niet goed. Niemand in mijn gezin had corona. Maar ik ga wel met de bus naar school, dus ik veronderstel dat het daar gebeurd is. Pas in januari, maanden na de besmetting begon ik echt ziek te worden”, vertelt hij. Hij had last van buikpijn, misselijkheid en moest voortdurend overgeven.
“Vaak werd ik ’s ochtends vroeg misselijk wakker en moest ik overgeven. De huisdokter gaf me verschillende soorten medicatie, maar niets leek te werken. Op de duur verloor ik ook al mijn energie. Acht kilogram viel ik af. Ik had totaal geen fut meer. Zelfs douchen lukte amper, ik voelde me miserabel”, vertelt Matthias. Twee keer belandde hij in het ziekenhuis, waar hij van de dokters te horen kreeg dat de coronabesmetting allicht zijn maag heeft aangetast.
Vier maanden lang overgeven: corona tastte niet de luchtwegen, maar wel de maag van Matthias (19) aan
Matthias: “Omdat ik geen eten binnenkreeg, heb ik zelfs astronautenvoeding moeten proberen.”
“Maar het is allemaal nog vrij onduidelijk. Mijn maag werkt gewoon niet meer zoals het moet. In het ziekenhuis moest ik vocht bijkrijgen, want ik was volledig uitgedroogd. Mentaal had ik het dan ook nog eens zwaar gehad: ik kon niets doen en niemand zien, want ik moest steeds overgeven. Omdat het zo bleef aanslepen, raakten mijn ouders ook meer in paniek. Ik denk dat ik zo’n 80 procent van de leerstof op school gemist heb. Zelf online lessen volgen vergde te veel energie. En omdat ik geen eten binnenkreeg, heb ik op een gegeven moment zelfs astronautenvoeding moeten proberen.”
“Dit wil je niet”
Begin vorige week lag de jonge Kempenaar nog in het ziekenhuis van Leuven, waar hij nieuwe medicatie toegediend kreeg. “En die lijkt eindelijk te werken. Allerlei pilletjes heb ik geprobeerd, soms zelfs medicatie die uit het buitenland moest overkomen. Maar de pillen die ik nu neem, hebben een positief effect. Dat werd tijd, want de voorbije vier maanden duurden enorm lang. Ik was ook nog eens jarig in die periode, maar heb de hele dag overgegeven.”
De huisdokter van Matthias vertelde dat hij nog andere jonge mensen kende die hetzelfde hadden doorstaan. “Hij dacht dat het misschien iets typisch was voor jongeren, maar dat is natuurlijk niet bewezen”, zegt hij. “Als ik zie en hoor dat jongeren naar lockdownfeestjes gaan, denk ik: dat moeten zij weten. Iedereen maakt zijn eigen keuzes. Maar dan zouden ze eens moeten meemaken hoe ik mij de laatste tijd gevoeld hebt. Dat wil je niet, geloof me.”
“Jongeren zijn niet onoverwinnelijk”
Op de spoeddienst in het Heilig Hartziekenhuis in Mol ziet spoedarts Christophe Laurent geen nieuw patroon van patiënten die langdurige klachten hebben zoals Matthias, maar hij benadrukt wel dat maag- en darmklachten tijdens en na corona vaak voorkomen.
“Covid wordt overgedragen via de neus en de luchtwegen en klachten op de luchtwegen zijn dan ook de meest voorkomende symptomen. Maar het spectrum is veel breder: maag- en darmklachten staan zeker op de tweede plaats, maar dat wordt minder in de kijker gezet en is daarom bij veel mensen vaak niet geweten”, vertelt hij. Of dat meer bij jongeren zou voorkomen, kan Laurent niet zeggen.
“Daar heb ik geen duidelijk zicht op, ik heb het alleszins al bij alle leeftijden gezien. Jongeren hebben meestal een sterker immuunsysteem, maar ze denken soms dat ze onoverwinnelijk zijn, en dat is jammer. Het zal langer duren voor ze bij ons terechtkomen, maar als dat gebeurt, zullen ze al goed ziek zijn. Ouderen passen deze dagen veel beter op dan de jeugd.