column Onze polderprins Rijkman Groenink gaat er vorstelijk op vooruit met de voorstellen van de paarsrode coalitie. Net als Koningin en de pilsprins. Dat hebben ze vast verdiend met hun snoeiharde werken, aldus Jan Bennink. .
Op de treurbuis springen uitgedoofde sterren van een duikplank, hun stifttanden uit hun bek. Eén zender verder snijdt een zwijgende boer Plusmarkt-saté van zijn stokje, voor de ogen van miljoenen kijkbuisschapen.
Tijdens ons brood en onze spelen verneukt onze leider opnieuw keihard zijn vele kiezers; de hardwerkende sukkels die begerig uitkeken naar hun beloofde fooi van 1000 euro. Ze krijgen er klappen voor in de plaats. En lange messen in hun rug.
Na Gangnam Style gaat Nederland nu Sovjet Style, maar niet zo fair als moedertje Rusland, waar ook prinsen en grootgrondbezitters juichend werden afgemaakt ter ere van de nivellering.
Groenink
Onze polderprins Rijkman Groenink gaat er juist vorstelijk op vooruit met de voorstellen van de paarsrode coalitie. Net als Koningin en de pilsprins. Dat hebben ze vast verdiend met hun snoeiharde werken.
Hier wordt uitsluitend de middenklasse meesmuilend gesloopt. Het feest der verelendung voor de wegsmeltende schouders die Nederland nu al amper kunnen dragen is in volle gang. De kippen met de gouden eieren, de mensen die studeren, innoveren, risico's nemen. De ondernemers, artsen, musici, wetenschappers, mensen met verantwoordelijkheid. Ze moeten kapot. Het grijnzende grauw kijkt schamperend toe in hun zelfgebreide slobbertruien. 'Wat jij verdient, wil ik ook! Geef op! Want wat jij hebt, daar hebben we allemaal recht op!'
De tweeverdieners gaan als eerste over de kling. De kinderopvang gaat er er aan, hun zorgpremie explodeert. De diesel voor hun Skoda Fabia is niet meer te betalen. Hun koophuis is een molensteen met levenslange restschuld. En de glimmende belastingwortel voor hun neus? Die smaakt alleen de puisante rijken, die er met hun gulzige vleesbek bij kunnen. Bestuurders in de semi overheid, zorg en het onderwijs bijvoorbeeld, die kunnen straffeloos verder graaien. En wat er aan gemeenschapgeld overblijft, blijven investeren in desastreuze derivaten en spiegelpaleizen, waar ooit een polder lag met kievitten en snippen.
Woonwagenkamp
Gebeurt er verder nog iets in Nederland? Ja. In het Limburgse Leudal wordt het huis van een geterroriseerde moeder en haar kind in brand gestoken door hun buren van het woonwagenkamp. De politie doet niets. In het land van van Rey kan de politie nu eenmaal niets anders doen dan wegkijken.
Op de reclame krijst Zalando wanhopig om aandacht. En in De Balie schatert de kleingeestige elite om een verhaal, waarin een geliefde dode zoon van nog levende ouders snoeihard wordt afgezeken. Laat ze die scalpel in hun reet steken.
Mijn enige hoop, dat zijn m'n kinderen. En mijn vriend Ozcan die een boek heeft geschreven waar Willem Frederik Hermans stilletjes van zou hebben genoten. Voor de rest ben ik het kwijt. Pendant moi le déluge.
Jan Bennink is reclameman, publicist en columnist voor Volkskrant.nl