Persoonlijk ben ik Christen en draag dat ook uit. Er is er maar ééntje aan wie ik verantwoording afleg. Te weten: God en het mij door God gegeven eigen geweten. Daarmee houd ik mij ook netjes aan de wet.
Zo kijk ik er tegenaan. Daar mag iedereen wat van denken en van vinden en van zeggen. Interesseert mij niet.
Beledigingen snijden geen hout. Waarom niet?
Omdat het in mijn ogen hier niet ging om een politiek proces.
Noch om een proces over de vrijheid van meningsuiting. Noch om groepsbelediging.
Het gaat wat mij betreft, veel eerder over de vrijheid van denken.
Als je een mening uit, dan doe je dat omdat je iets denkt.
Als anderen zeggen 'dat mag jij niet zeggen',
willen ze feitelijk...dat jij datgene niet denkt.
Daar komt het in de kern op neer, volgens mij.
Dus als iemand zegt 'ik voel mij beledigd', dan zegt die eigenlijk 'jij mag zo niet over mij denken. Dat wil ik niet hebben.'
Als die persoon aangifte doet, zegt hij daarmee eigenlijk: 'ik wil niet horen, wat jij echt over mij denkt.'
Daarmee snijdt die iemand de pas af naar ontwikkeling, voor zichzelf. Volgens mij.
Omdat daarmee ook elk punt van kritiek geven, en daarmee groei, onmogelijk wordt.
Er zijn namelijk ook mensen die ongezouten hun mening geven. Elk vogeltje zingt immers zoals het gebekt is (door volgens mij...die Ene ja).
Die mensen hebben óók het recht om hun mond open te trekken. Ook als ze het niet zo netjes onder woorden kunnen brengen , bijvoorbeeld.
Als iemand dáár dan een belediging van maakt, aangifte doet, dan grijpt die iemand in, in de denkwereld van de ander. Dat vind ik zelf net zo fout, als iemand die een ander dan moedwillig zou beledigen.
Bij dat laatste kun je ook gewoon weggaan, of terugzeuren.
Deze uitspraak gaat dus, naar mijn mening, in tegen de vrijheid van denken.
Dat zal ooit nog te merken zijn...hoop ik niet....maar denk ik wel...
Die vrijheid van denken en jezelf ontwikkelen...vind ik persoonlijk namelijk het hoogste goed dat er is.
Men mag dat niet aan banden leggen. Niemand heeft het recht om in te grijpen, in wat je denkt. Vreemd dat ik daar geïnterviewden niet over hoorde...
De vraag is, of we met ons allen willen leven in een maatschappij waarin oneerlijkheid de boventoon voert. Of dat we een maatschappij willen, waarin we ons kunnen uiten zoals we zijn.
Zelf heb ik niet zo graag iemand tegenover me, waarvan ik niet weet wat die werkelijk over mij denkt. Liever heb ik , dat ik weet dat die iemand mij vreselijk vindt. Of juist niet. Eerlijkheid troef.
:D