@mineset: problematisch lijkt mij dat burgerplatforms niet van de grond komen. Wie heeft er tijd voor in de groep tussen 20-66 jaar, veelal toch nog altijd traditionele gezinnen met (kleine) kinderen en man en vrouw beiden werkend? Wie heeft de "drive" en inhoud om eraan deel te nemen? Vergelijk het met deelname aan verenigingsbestuurtjes. Worden toch vaak vervuld door een bepaald "type" mens (niet pluriform dus), als men al bezetting kan vinden. Vergelijk het ook met vrijwilligerswerk: wie is daarvoor beschikbaar (naast wellicht ook nog mantelzorg in de familiesfeer)?
Verder zie ik ook het gevaar dat de platforms na verloop van tijd verzanden, dus veel gepraat, maar geen concrete uitkomsten. Zoals in commissies, werkgroepjes. Ook de samenhang tussen kennelijk meerdere platforms in den lande zie ik problemen geven.
Simpeler: gewoon geregeld bindende referenda alla Zwitserland. Weliswaar gaat het daarbij wel slechts om ja of nee, dus nuance ontbreekt. Maar wat doen men in de Kamers dan bij stemmingen? Daar is het uiteindelijk ook voor of tegen en niet met allerlei mitsen en maren en voorwaarden.
De Eerste Kamer met achterhaalde elite kan in combinatie hiermee afgeschaft worden. We hebben al reflectie genoeg: van Europa, van maatschappelijk betrokken partijen, van de regering zelf, van de Raad van State, van de Tweede Kamer. Het volk wordt dan geregeld zelf elite.
En wat we met Provinciale Staten en de verkiezing daarvan aan moeten? Geen hond zegt het iets. Hier dus ook iets aan doen, maar wat?