@de tuinman
Ik ben altijd uitgegaan van het gegeven dat vobarilizumab goed werkzaam is in 2 sterktes, de 150 en 225 mg na zowel 12 als 24 weken. De 75 mg daarentegen neigt naar onderdosering.
De werkzaamheid blijkt uit de beide fase 2b trials (monotherapie en combinatietherapie).
De ACR20 scores bij met 150 mg behandelde patiënten zijn weliswaar relatief hoog, maar ten opzichte van de placebogroep niet onderscheidend (bij p-waarden 0,05 of 0,10). Voor dat laatste fenomeen is nooit een goede verklaring gevonden. Zou het zo zijn, dat de incentive om voortaan gratis vervolgmedicatie te krijgen, de placeboscore kunstmatig omhoog heeft gedreven tot boven de 75% (normaal max. 40 tot 50%)?
Ik weet het niet. Zo uitzonderlijk is overigens dat aanbod voor vervolgmedicatie niet. Het komt ook bij andere trials voor, maar mogelijk kennen die geen placebo-groep (denk bijvoorbeeld aan kankerbehandelingen).
Daarnaast zijn de door Ablynx gepresenteerde ‘efficacy’-resultaten van de 150 mg en 225 mg dosering ten opzichte van placebo voor de parameter DAS28crp na 12 en 24 weken overtuigend (deels p<0.001!), terwijl de ACR50 en 70 scores (anders dan de ACR20 scores) ook getuigen van een duidelijke werkzaamheid in vergelijking met een placebo.
Hoe dan ook, zolang er geen afdoende verklaring is, kun je ook gaan twijfelen aan de gemeten werkzaamheid via de ACR20 score in de behandelde groep. Is daar immers ook niet sprake van een ‘artefact’? Denkt de FDA zo? Opnieuw, ik weet het niet.
Wat ik sinds kort wel weet en wat mij verrast, is dat uit de ‘kleine lettertjes’ blijkt dat het doseringsonderzoek compleet moet worden overgedaan, wil het product überhaupt tot de US-markt worden toegelaten. Daarmee is de waarde van vobarilizumab opnieuw gedevalueerd, wellicht ook voor SLE (hoewel dat natuurlijk verre van vanzelfsprekend is). Dat veel analisten die waarde al op nul hadden gezet, toont overigens eerder gemakzucht aan dan wat anders.