atitlan schreef op 11 oktober 2011 14:47:
De woningmarkt is na grofweg een verdrievoudiging van prijzen in een bestek van slechts 20 jaar volstrekt uit het lood geraakt.
Dat manifesteert zich in een uitzonderlijke mismatch tussen de prijsvoorstellingen van de aanbieders en datgene wat aan de vraagzijde opgebracht kan worden en aan de dito steeds groter wordende mismatch tussen woningaanbod en het aantal transacties.
Tekenend is dat zelfs politieke wanhoopsgrepen als een tijdelijke verhoging van NHG en een verlaging van de OB, verdere stagnatie hebben gebracht.
Nu beginnen 'deskundigen' (waarom hoorde je hen pakweg 10 jaar terug niet over de lt consequenties van een op hol geslagen woningmarkt?) zowel als belanghebbenden en belangenbehartigers te capituleren. Dan ligt het in het verschiet dat de prijsdruk snel op een dusdanig explosief niveau afstevent dat het deksel ondhoudbaar wordt.
Een zich versnellende prijsdaling is daarom eigenlijk onvermijdbaar.
In de eerste plaats betekent dat een groot drama voor vele individuele woningbezitters, die om persoonlijke redenen hun woonlasten niet meer kunnen opbrengen en voor een gedwongen verkoop komen te staan. Ook vele in het bijzonder recente woningmarktbetreders zullen dan beseffen volstrekt unfaire prijzen betaald te hebben. Het ontluikende besef er a.h.w. ingeluisd te zijn zal niet perse bijdragen tot een grote betaaldiscipline.
Op macroniveau zullen forse prijsdalingen tamelijk dramatische effecten hebben. In de eerste plaats voor de economische bedrijvigheid en werkgelegenheid, maar ook voor de balansen van banken, woningbouwverenigingen en lokale overheden.
En (terwijl Nederland nog volop Europa aan het redden is) zullen toenemend de nu al zorgwekkende overheidsfinancien uit het lood raken, immers daar komt met enige vertraging uiteindelijk alle ellende samen. De enorme problematiek betreft daarom alle Nederlanders. Ze is vooral de pijnlijke erfenis van een politieke cultuur van ongebreideld laissez faire, waarvoor in het bijzonder de paarse kabinetten onder leiding van Kok en Zalm zich op schrijnende wijze lieten bejubelen. Zich lieten bejubelen, terwijl bij uitstek tijdens hun bewindsperiode extreem stijgende woning- en grondprijzen de overheidsinkomsten als vanzelf opbliezen.
Waar op prijsdemping gerichte structuurmaatregelen noodzakelijk waren (i.h.b. aanpassingen bij de HRA), werd het vuurtje door zowel politiek als banken eigenlijk alleen maar verder opgestookt en geexploiteerd. En van de toezichthouders mochten ze hun gang gaan.
De woningmarktexcessen hebben 20 jaar van toekomstige generaties gestolen welvaart gebracht en bijgevolg zitten we in het vlakke polderland op een gezamelijke hypotheek Mount Everest van ruim 600 miljoen euro, per saldo een wereldrecord.
Het is daarom een kwestie van tijd dat Nederland in het vizier geraakt van de rating agencies, al was het maar vanwege de de destructieve belangen die daar achter schuil gaan...
Na een periode waarin tevens de globale concurrentieverhoudingen in het nadeel van de eerste wereld gewijzigd zijn, staat Nederland voor uitzonderlijke structuurproblemen (naast immense schulden in het bijzonder ook zeer hoge loon- en kostenniveaus) en geen enkele politieke kleur zal dan aan hervormingen zowel als draconische bezuingingen op tal van verworvenheden en voorzieningen voorbij kunnen.
Het is echter veel waarschijnlijker dat de politiek nog een paar jaar de weg kiest die minder weerstand oproept en daarna is het.... 1929.