De Oekraïne-bijlage is niet verrassend. Ik zie de politieke behendigheid van Rutte dan ook niet in dit dossier. Geen serieuze campagne gevoerd. Zoals altijd minachtend (!!!!!!) en weg lachend. Toen een derde optie verzonnen die formeel niet bestaat. Daarna tijd gerekt en deadlines laten verstrijken. Vervolgens nieuw argument ingebracht, te weten: Rusland-dreiging. Daarbij zelfs angst aangejaagd (ik dacht dat Wilders dat altijd deed, of is dat alleen haat zaaien?): vacuüm-bom-verhaal. En ten slotte niet belangrijk geacht dat Oekraïne (begrijpelijkerwijs) niet mee tekent. Politiek cadeau uitgedeeld aan D'66, die mogen de volgende keer écht meedoen. CDA-senatoren in de Eerste Kamer zijn eurofiel-oude-stijl en zijn dus binnen (waarmee Buma tegelijk een probleem heeft, het aloude CDA-niet-links-niet-rechts-slappe-hap-idee).
Eigenlijk politiek juist wel handig, besef ik nu. Verdeel en heers en maak gebruik van slappe hap. Maar, ik vrees toch, of liever: hoop toch, dat de mensen er zat van hebben. Een beetje gekonkel en wheelen en dealen mag, het is politiek nietwaar? Maar op zo'n manier besturen en nog pretenderen dat je juist naar het volk luistert? Eerder al een keer sorry gezegd, ook weer praatjesmakerij, want tactisch geplaatst.
Het kabinet lijkt economisch wel goed te scoren en begrotingsevenwicht is aanstaande. Veel lasten wel verzwaard daarvoor.
Maar anderzijds zie ik de hervormingen niet zo. Zie de discussies hier over de woningmarkt. Geen helder beleid ten aanzien van immigratie en islam. Zelfs geen helder beleid over de EU, al is men in daden erg braaf volgzaam.
Kortom, het beeld van een juichende Mark op 15-16 maart a.s. kan ik me toch echt niet meer voorstellen, zelfs niet na de te verwachten sleezy campagne-praatjes met de gebruikelijke jolijt en het over-optimisme.
Maar zoals velen had ik Brexit ook niet verwacht en al helemaal geen Trump-zege. Zoals Jim vroeger al oreerde: Strange Days Have Found Us...