Even een korte reactie wat betreft de Wajongers:
Zoals vaker gesteld wordt er weer veelvuldig gezegd dat "de Wajongers maar moeten werken". Oók door Donner.
Uit mijn afstudeeronderzoek, waarin de respondenten wel overwegend hoger opgeleid zijn en overwegend een lichamelijke handicap/beperking hebben, blijkt dat heel veel Wajongers wel WILLEN werken.
Ze worden alleen niet aangenomen door werkgevers!
Reden?
"Ze zijn een risico, want ze hebben een handicap" (en natuurlijk nog zoveel andere 'redenen' zoals "niet in het team passen" of "niet bij het imago van het bedrijf passen").
Waarom? Twee belangrijke redenen:
1) "verwacht hoger ziekteverzuim". Klopt dit? Nee.
Feit: maar liefst 70 procent van deze arbeidsgehandicapten minder verzuimt dan dit landelijk gemiddelde verzuimpercentage! (bron: Krul, G. Moester, J. (2005), Arbeidsgehandicapten en verzuim, pag. 5)
2) "verwacht lagere productiviteit"
- hiervoor zijn, voor de hele groep arbeidsgehandicapten, tot nu toe geen exliciete bewijzen voor. Uit verschillende onderzoeken blijkt dit in elk geval niet (bron: Petersen, A. van, Vonk, M. Bouwmeester, J. (2004), Onbekend maakt onbemind: Attitude onderzoek naar de positie van arbeidsgehandicapten op de arbeidsmarkt, pag. 22-23)
- Uiteraard zijn er bepaalde handicaps waarmee men een minder productiviteit heeft per uur, maar daar zijn subsidieregelingen voor wanneer een Wajonger onder het minimumloonwerkt (loonsubsidie: art. 59a Wajong)
- er zijn mensen die weliswaar niet 40 uur kunnen werken, maar wel prima 20 uur en gedurende deze 20 uur een even hoge produciviteit halen.
Het probleem ligt met name bij de werkgevers: er zijn zoveel mensen met een handicap die willen werken en, wanneer de werkgever rekening houdt met de beperkingen van deze werknemer, ook kunnen werken!
Maar werkgevers hebben zo vaak hun negatieve mening al klaar...
En dan zijn er nog enkele regelingen om het aantrekkelijker te maken voor werkgevers om mensen met een handicap aan te nemen: loondispensatie, no-risk-polis, premiekortingen (! kan oplopen tot 3400 per jaar in de eerste drie jaar, wanneer een werkgever een Wajonger aanneemt), subsidies voor aanpassingen (lift, toilet), proefplaatsing.
Het is wel een heel papieren gedoe soms, maar de mogelijkheden zijn er tenminste.
Feit: uit mijn onderzoek blijkt, dat de werkgevers die Wajongers in dienst hebben, een positievere mening hebben en hadden over mensen met een handicap dan de werkgevers die geen Wajongers in dienst hebben of hadden, ook al voordat deze werkgevers mensen met een Wajong-uitkering aangenomen hadden.
Om mensen met een handicap aan te nemen, moet er OOK een cultuuromslag in het denken bij werkgevers ontstaan. Zij moeten leren zien, dat mensen met een handicap ook prima werknemers kunnen zijn.
En natuurlijk, er zijn mensen met een handicap die ECHT NIET kunnen werken. Die bijvoorbeeld een te progressieve ziekte hebben, of bijvoorbeeld een te grote verstandelijke handicap. Bij hen moet je ook niet sleutelen aan de uitkering!
Maar er zijn zo veel mensen met een handicap die echt zouden willen werken... Als ze maar een kans krijgen! Van werkgevers en van overheid. En niet alleen maar gezien worden als 'werkschuw tuig'... BAH!
Sorry, moest even van m'n hart!!
vriendelijke groet,
een toekomstig werkende met een (lichamelijke) handicap