Volgens mij is de spil in het huidige staatscircus, het lineaire denken.
Ze begrijpen maar niet dat wanneer je het cyclisch bekijkt, je ziet dat het één in het ander grijpt.
Iedere keer als er weer iets nieuws wordt verzonnen, vallen er weer groepen buiten de boot waar geen rekening mee gehouden was en er weer gerepareerd moet worden.
Zo creëer je talloze regelingen met evenzoveel uitzonderingen. Verander je dan wat aan één zo'n regeling, dan blijkt dit achteraf ook weer in diverse andere regelingen te grijpen, waarop het reparatiecircus weer in volle actie komt en de reparatie toch ook weer andere regelingen raakt (de malle molen van de overheid).
Het overzicht is volledig weg, zelfs de technisch specialisten komen er dikwijls niet meer uit ... laat staan de burger.! ... werkt veel fouten in de hand, wat dan weer geld kost om te repareren en dan heb ik het nog niet eens over het misbruik en de onmogelijke controle erop.
Wanneer je alles uit zou printen zou je er de A12 vanaf Den Haag tot aan de Duitse grens tot 1 meter hoog mee vol kunnen leggen en dat is volledig van de gekke.
Het zijn niet alleen de regelingen zelf, die voor eindeloos rondpompen van geld zorgen, wat te denken van alle overhead die erbij komt om al die regelingen te managen ?
=================
Dus jouw idee: Al die toeslagen en aftrekposten afschaffen, alsmede alle uitkeringen.
Basisinkomen en vlaktaks op alle soorten inkomen van 30%.
PRIMA !
=================
Dan de zorg:
Dáár gebeurt precies hetzelfde en dan doel ik op het lineaire denken.
Ook dáár heeft men niet in de gaten dat cyclisch denken het welzijn van de mens in sterke mate kan bevorderen en de kosten van de gezondheidszorg enorm kan doen reduceren.
Ieder medisch specialisme leeft- en denkt op zijn/haar eigen postzegel en de huisarts, die vroeger vanuit een holistische patiëntbenadering veel kon voorkomen cq bereiken omdat hij/zij de patiënt en familie goed kende, heeft nu de taak van zorgmanager opgelegd gekregen die p/p niet meer dan 10min kwijt mag zijn anders gaan de zorgverzekeraars steigeren en vaak geen idee heeft wie er nu weer aan zijn tafel zit. Dat lost een elektronisch patiënten dossier niet op, al helemaal niet omdat specialisten dikwijls vanuit hun eigen denken iets neerpennen dat feitelijk alleen collegae uit dezelfde discipline goed kunnen doorgronden en een andere arts er soms naar moet gissen.
Een tekenend voorbeeld hierin vind ik de bijsluiter bij medicatie. Patiënt moet het middel nemen tegen aandoening 'A', maar het kan bijwerkingen hebben op de rest van het lichamelijk alfabet. De huisarts heeft de tijd niet meer om dat allemaal in de gaten te houden, Henk & Ingrid hebben het verstand niet om dit te begrijpen en de apothekersassistente moet het á €10,- gaan uitleggen, terwijl die dikwijls geen notie heeft waarom de patiënt het middel precies voorgeschreven heeft gekregen omdat veel medicatie off-label wordt voorgeschreven.
Ook de specialisten weten dikwijls zelf niet wat de bijwerkingen zijn en voor je het weet staat de patiënt dan na weken of soms pas na vele maanden bij de huisarts met andere klachten agv de bijwerking … en zie daar als arts maar eens achter te komen.
Hoe het in de zorg dan anders moet, weet ik ook niet ... maar op de huidige weg doorgaan leidt tot nóg meer ellende. Bezuinigen help niet, budgetten ver(drie)dubbelen ook niet ... als dat al betaalbaar zou zijn ;-) ... NIKS helpt op de weg van het lineaire stapeldenken.
Wanneer b.v. een patiënt met rugklachten door een huisarts holistisch gediagnosticeerd wordt als patiënt die teveel eet, te weinig beweegt en niet op zijn houding let (rug/heupen/schouders), moet je die patiënt kunnen afstoppen waar hij wil gaan shoppen tussen fysiotherapie, pijnpoli, medisch specialisten en doktersnachtdienst.
Hoewel de meesten denken dat dit shoppen niet mogelijk is, weet ik zeker dat niemand de shoppers de kost zou willen geven omdat het er ontiegelijk veel zijn.
Mais soit ... hier zou een team van medisch specialisten zich maar eens over moeten buigen ....:-) ......Peter ?