Er is een verschil tussen getuigen kritisch bevragen of bij de vraagstelling al de eigen mening laten doorschemeren. Volgens mij doen rechters dit laatste te vaak. Nee, dames en heren, u moet luisteren, onthouden en vervolgens bij vonnis rekenschap geven, niet tendentieus doen lopende het proces.
Bij het vorenstaande zien we ook nog twee retorische trucs die horen bij een procespartij, niet bij een onafhankelijke rechter. Ik weet niet of Knoops/Wilders over hetzelfde punt vallen, maar ik constateer:
in de vraagstelling van de rechter zit 2x het woordje "toch"; dit suggereert dat de rechter de stelling van de getuige probeert te weerleggen, althans op z'n minst een sterk tegenargument poogt aan te voeren; twee problemen echter:
1. kan niet anders in de zaak Felter dat er eerst een daad is en daarna een gerechtelijke uitspraak; de getuige wordt geacht zich hiertegen te verdedigen, terwijl dat volgens de logica niet mogelijk is: een overval-techniek die de verblufte getuige doet aarzelen en slecht uit doet zien.
2. het antwoord op de vragen van de rechter is "ja", maar dat doet helemaal niets af aan de stelling van de getuige, te weten "strijdigheid met legaliteitsbeginsel", sterker nog, het is daarmee helemaal in lijn. De gerechtelijke suggestie is echter dat het ja-antwoord hiermee strijdig zou zijn. Nogmaals, iedere getuige wordt overbluft met dit soort trucs, je valt stil, en maakt de indruk dat je er weinig van begrepen hebt. Behalve dan voor degenen die dit soort trucs doorzien.
Maar goed, men zal e.e.a. morgen wel als vergezochte muggenzifterij aanmerken, waarna mevrouw mag blijven zitten. Maar dat we als samenleving op voorhand geen vertrouwen hoeven te hebben in de rechtspraak in dit proces is voor mij een feit, waarbij ik overigens na een slappe veroordeling een langlopend hoger beroep verwacht, waarin de zaak weer open ligt en vermoedelijk objectiever en zonder vooroordelen.